Narcystyczna przemoc: 4 etapy. Przypomnijmy sobie, na czym polega wpadanie w pułapkę narcyza i z jakich etapów składa się cykl, w który cię wciąga. Na początku mamy do czynienia z tzw. love bombingiem. Znajomość z narcyzem rozwija się szybko i intensywnie właśnie dlatego, że na początku jest on niesamowicie atrakcyjny.
Narcyz Narcyz (Narcissus) należy do najpopularniejszych ozdobnych roślin cebulowych kwitnących wiosną. Każdy gatunek narcyza (a jest ich obecnie kilkadziesiąt) może pochwalić się pięknym kwiatostanem o różnym zabarwieniu. Do najpopularniejszych należą narcyzy o białych, żółtych i pomarańczowych kwiatach. Spis treści: Narcyz – odmiany i gatunki Narcyz: kwiat idealny do wazonu Żonkil – gatunek narcyza. Uprawa żonkili Kiedy sadzić żonkile? Narcyz – odmiany i gatunki Rodzaj Narcissus obejmuje około 40 gatunków, znanych jest ponad 10 tysięcy odmian. Uwzględniając kształt kwiatów podzielono narcyzy na grupy: trąbkowe, wielkoprzykoronkowe, drobnoprzykoronkowe, pełne, mieszańce triandrus, mieszańce cyclamineus, mieszańce tazetta, mieszańce jonquilla, mieszańce o rozszczepionym przykoronku. Pozostałe grupy obejmują tzw. narcyzy botaniczne, gatunki, formy i odmiany naturalne narcyzów dziko rosnących. Kwiat narcyza składa się z sześciu płatków okwiatu i charakterystycznej rurki zwanej przykoronkiem. Płatki mogą być białe lub w różnych odcieniach barwy żółtej, natomiast przykoronek – biały, żółty, intensywnie pomarańczowy, różowy, a nieraz czerwony. Narcyz: kwiat idealny do wazonu Jednym z najpopularniejszych kwiatów do wiązanek okolicznościowych i kompozycji kwiatowych jest narcyz. Kwiat ten jest również symbolem wiosny i jest chętnie wykorzystywany do przystrajania wnętrz na Wielkanoc. Zanim włożymy narcyzy z innymi kwiatami do wazonu, musimy pamiętać, że cięte narcyzy przyśpieszają więdnięcie innych kwiatów, wydzielają bowiem lepki sok, który jest szkodliwy dla innych gatunków. Chcąc tego uniknąć, należy wstawiać narcyzy do wazonu z letnią wodą dzień wcześniej niż pozostałe kwiaty. W ciągu 24 godzin lepki sok wydzieli się z narcyzów i przestanie zagrażać innym kwiatom. Zmiana wody w kolejnym dniu pozwoli na bezpieczne dołączenie innych kwiatów. Narcyz w doniczce coraz częściej też dekoruje także nasze mieszkania. Autor: Gettyimages Narcyz Żonkil – gatunek narcyza. Uprawa żonkili Żonkil to odmiana narcyza o żółtych kwiatach. Narcyz żonkil charakteryzuje się w całości żółtym zabarwieniem, co oznacza, że nie tylko jego płatki są tego koloru, ale również i środek (przykoronek). Mówiąc o uprawie żonkili, możemy śmiało mówić o uprawie narcyzów, ponieważ ich wymagania są praktycznie takie same. Uprawa narcyzów jest bardzo łatwa, bowiem nie są zbyt wymagające – rosną praktycznie na każdej glebie, z wyjątkiem bardzo lekkich i jałowych, a także ciężkich i podmokłych. Najlepsze jednak dla nich jest podłoże próchniczne i wilgotne. Rośliny te są przystosowane do suchych, gorących i krótkich okresów wegetacyjnych, posiadają niezwykłą umiejętność przetrwania. Narcyzy lubią miejsca słoneczne, ale tolerują także stanowiska lekko ocienione. Mogą pozostawać bez przesadzania na jednym miejscu kilka lat. Najobficiej kwitną zazwyczaj od drugiego do czwartego roku po posadzeniu. Narcyzy nie wymagają okrywania na zimę, ale aby zabezpieczyć cebule przed dużymi spadkami temperatury, należy okryć miejsce sadzenia kilkucentymetrową warstwą torfu, rozdrobnionej kory, słomy lub suchych liści. Wiosną, po ustąpieniu przymrozków, okrycie to należy zdjąć i obficie podlać. Jeśli narcyzy zostały posadzone w trawie, trzeba pamiętać, aby nie kosić trawnika przez około miesiąc od zakończenia kwitnienia narcyzów. Cebulki żonkili możemy wykopać pod koniec lipca, po zaschnięciu liści, przesuszyć je, przechować w ciemnym, przewiewnym miejscu i wysadzić ponownie na początku września. Nie jest to jednak konieczne – cebule można pozostawić w ziemi, ale trzeba zaprzestać podlewania, aby zapewnić im okres spoczynku. Narcyzy z grupy wielkoprzykoronkowych i trąbkowych należy przesadzać na nowe miejsce co 2–3 lata, natomiast narcyzy z pozostałych grup można pozostawić na tym samym miejscu wiele lat. Kiedy sadzić żonkile? Cebula narcyza jest wieloletnia, pokryta błonką, ma jajowaty kształt i liczne cebulki przybyszowe. Sadzenie narcyzów możemy przeprowadzić pod koniec sierpnia i na początku września. Głębokość sadzenia cebul zależy od ich wielkości – sadzimy je na głębokości równej 2–3 ich wysokościom, w lżejszej glebie głębiej, a w cięższej – płyciej. Zachowujemy odstępy między cebulami równe 2–3 szerokościom cebul. Aby zabezpieczyć cebule przed nornicami, można sadzić je w plastikowych ażurowych koszykach lub skrzynkach, które zakopuje się w ziemi. Późną jesienią, dobrze zasilić glebę wieloskładnikowymi nawozami mineralnymi, które wykorzystane zostaną przez rośliny wczesną wiosną, tuż po rozpoczęciu wegetacji. Stanowisko słoneczne Wilgotność gleby średnio wilgotna Roślina ozdobna z kwiatów Kategoria Cebulowe Termin kwitnienia III - V Zimozielone Nie Wysokość 15 cm - 45 cm Barwa kwiatów biała Podlewanie średnio Barwa liści/igieł zielona Barwa kwiatów żółta Pokrój kępiasty Wiosenne kwiaty cebulowe – hiacynty, krokusy, narcyzy Opracowanie redakcja serwisu
Czy narcyz może mieć szczęśliwe małżeństwo? Niestety, odpowiedź prawie zawsze brzmi „nie”. Zdjęcia i publiczne zachowanie pary pokazują jedną rzecz, podczas gdy coś znacznie mniej atrakcyjnego dzieje się za kulisami. Po przejściu przez etap zalotów, wszystkie związki, w których jedna osoba ma narcystyczne zaburzenie Z narcyzem łatwiej się związać niż rozstać – powiadają uczeni. Czy z podobnej relacji w ogóle da się bezboleśnie uwolnić? Wydawałoby się, że współcześnie narcyza zidentyfikować nietrudno – internet jak żadne inne medium ujawnia, często wyraźnie i wprost, pewne tendencje do koncentrowania się na własnym ciele czy zdarzeniach, w których się uczestniczy. Bywa, że doświadczeniami dzielimy (chwalimy?) się natychmiast, a ich wartość mierzymy potem liczbą wirtualnych polubień i komentarzy. Nic dziwnego, że badacze już podjęli próby analizowania treści, które udostępniamy w sieci, pod kątem skłonności narcystycznych albo doszukując się w nich wręcz przejawów depresji. Na podstawie publikowanych w internecie informacji nie da się wywnioskować wszystkiego – a na pewno nie ma pewności, że zawsze wnioskuje się słusznie – ale jakoś one o nas jednak zaświadczają. Socjologowie są w tej kwestii jednomyślni – żyjemy w kulturze narcyzmu. „W tej kulturze za naprawdę istniejące uważa się właściwie tylko swoje Ja i to na dodatek sprowadzone do własnej cielesności. Ja zamknięte w granicach własnej skóry” – pisał w POLITYCE Andrzej Leder, wytrawny polski filozof. A skoro koncentrujemy się na tym, co sprawia nam przyjemność – wywodził dalej – to dążymy do tego, by zaspokajać wyłącznie własne potrzeby. W oczach innych ludzi szukamy zaś nieustannie uznania i aprobaty. „Autorzy i interpretatorzy licznych badań są zgodni: wzrost narcyzmu jest związany z popularnością internetu, zwłaszcza mediów społecznościowych, i odbija się na charakterze całej kultury” – pisaliśmy w jednym z wydań Poradnika Psychologicznego POLITYKI. Wróćmy do pierwszego zdania – czy zatem narcyza zidentyfikować łatwo, a w związku z tym łatwo uniknąć związku z taką osobą? Niekoniecznie. Oznacza to raczej, że współcześnie nietrudno na narcyza w swoim życiu – również uczuciowym – natrafić. Szacuje się, że zaburzenia narcystyczne – z kompletem cech, na które się składają – przejawia zaledwie 8 proc. mężczyzn i 5 proc. kobiet. Poza tymi niewielkimi grupami funkcjonują jednak ludzie w różnym stopniu skoncentrowani na sobie. U jednych da się zaobserwować przesadne poczucie wielkości czy wyjątkowości, u innych potrzebę podziwu i bezgranicznego uznania. Związek z taką osobą może się okazać nie tylko skomplikowany, lecz także wzajemnie wyniszczający. Jak się od takiej relacji uwolnić, nie narażając na jeszcze większy ból? A co jeśli taki związek został sformalizowany? „Dużo łatwiej związać się z narcyzem niż się z nim rozstać” – pisze Tara Parker-Pope na łamach „New York Timesa”. W Stanach Zjednoczonych ukazała się w tym roku książka „Will I Ever Be Free of You?” (Czy kiedykolwiek zdołam się od ciebie uwolnić?) dr Karyl McBride, terapeutki rodzinnej, która nie tylko podpowiada, jak się rozstać, ale tłumaczy też, że dla narcyza codzienne konflikty są niczym plac zabaw. Krótko mówiąc: sprawiają mu (perwersyjną?) przyjemność. Korzystając zatem z doświadczenia dr McBride, odpowiedzmy na najważniejsze pytania: Jak rozpoznać, że związaliśmy się z narcyzem?To człowiek niespecjalnie empatyczny – nie dostrzega, że zachowuje się niewłaściwie albo że zadaje nam ból. Bywa wręcz chłodny względem nas, a nawet wobec wspólnych dzieci. Co gorsza – wyjaśnia McBride – z początku wydaje się pełen entuzjazmu, czuły, ujmujący. Dopiero z czasem wychodzą na jaw jego słabości. Okazuje się na przykład, że wszystko musi być podporządkowane jego planom, swoje cele uznaje za priorytetowe. Jeśli damy się zwieść pierwszemu wrażeniu – czeka nas sporo niemiłych niespodzianek… Zdaniem terapeutki relacja z narcyzem zawsze jest emocjonalnie kosztowna i bywa traumatyczna. Czy rozstanie z narcyzem jest trudniejsze niż dowolne inne rozstanie?Owszem. Z doświadczeń McBride wynika, że narcyz z utratą nie może się pogodzić – trudno mu przyjąć do wiadomości, że coś idzie nie po jego myśli. Szuka więc okazji do rewanżu, a ta nadarza się na przykład w trakcie mediacji, na sali sądowej albo w dowolnych innych okolicznościach po rozstaniu. Co jest i bolesne, i kosztowne (rozwód może się na przykład przeciągać). Partner narcyza musi się więc nastawić, że będzie obiektem ataków i kpin, obarczanym wyłączną winą za niepowodzenie związku. Jeśli będzie na takie strategie podatny, faktycznie zacznie się obwiniać. Poza wszystkim cierpią dzieci – jeśli je mamy. Zwłaszcza dlatego, że takie rozstania zwykle są długotrwałe, a poczucie krzywdy u narcyza nie mija. Zdaniem terapeutki narcyz wykorzystuje dzieci w walce z partnerem, szuka w nich sprzymierzeńców, nastawia przeciw drugiemu rodzicowi. A w końcu za ich pośrednictwem próbuje partnera odzyskać. Czy narcyz w ogóle może się zmienić? Czy da się z tego „wyleczyć”?Narcyzm, podkreślmy, nie jest cechą osobowości, lecz pewnym kontinuum. Są więc przypadki zaburzeń – takie osoby niechętnie przyjmują pomoc, nie mają zdolności do czynienia autoanaliz, rozumienia własnych, a zwłaszcza cudzych potrzeb i uczuć. Ale są też ludzie, którzy przejawiają tylko niektóre cechy narcystyczne. Im łatwiej uświadomić, że popełniają błąd, i zawrócić je z takiej drogi (choć niekoniecznie bezpowrotnie). Czy można w jakikolwiek sposób uniknąć związku z narcyzem? Na co się uczulić w kontaktach z drugą osobą?McBride radzi… długo randkować. Nie wchodzić w związek nazbyt pospiesznie. Wcześniej należy się wzajemnie wybadać i odpowiedzieć sobie na pytania: czy ten czy ta wykazuje (autentyczne, szczere) zainteresowanie naszym życiem, naszymi upodobaniami? Pyta, czym się zajmujemy, co nas zachwyca, co przeraża i smuci? Czy zna – albo chce poznać – naszych przyjaciół i bliskich? Zdaniem terapeutki to często kwestia intuicji i wyczucia. Niestety – te bywają mylące. Może zatem – skoro rozstanie jest tak bolesne – lepiej w takim związku pozostać?Trzeba oszacować bilans zysków i strat. Zwykle strat jest jednak więcej. Ale partnerzy – uważa McBride – w poczuciu, że sytuacja jest beznadziejna i nierozwiązywalna, nie potrafią zdecydować się na rozstanie. Dzieje się tak z wielu powodów: bo partner narcyza nierzadko uważa, że będzie w stanie go odmienić (co w przypadku zazwyczaj nieudanych prób prowadzi do frustracji). Bo wierzy, że przywyknie albo jeśli głośniej zaprotestuje, to narcyz uświadomi sobie swoje błędy. Bo ukochana osoba wielu ludziom wydaje się niezbędna do szczęścia (to przekonanie fałszywe – niezależenie od tego, czy jest się w związku z narcyzem czy nie-narcyzem). Bo całkiem powszechne jest przekonanie, że miłość to sprawa najważniejsza i nam wystarczy, nawet jeśli przynosi ból. Wreszcie – bo czujemy się za tę drugą osobę odpowiedzialni. A narcyz (albo człowiek cierpiący na zaburzenia typu borderline) przekonuje nas nierzadko, że bez nas sobie nie poradzi. Więc jak się rozstać?Jeśli trzeba – z czyjąś profesjonalną pomocą. Dobrze, jeśli towarzyszą nam zaprzyjaźnieni ludzie i nie mierzymy się z problemem sami. Osoby, które takie rozstania mają za sobą, powtarzają poza tym, że narcyza lepiej o planach rozstania przedwcześnie nie informować – skończy się spiralą pretensji, awantur i odwodzenia od takich pomysłów. Narcyz złoży nam też deklarację poprawy. W obliczu każdego rozstania ważymy swoje racje, czasem zaczynamy partnera idealizować, zwykle też kruszeją nasze wyobrażenia o romantycznej miłości, która wszystko zwycięża. Toksyczne relacje tym się od innych różnią, że silniej i ściślej dwie osoby od siebie uzależniają. Do rozstania lepiej się więc przygotowywać stopniowo i mieć pewność, że jest się na wszystko przygotowanym. A w przypadku narcyzów trzeba być przygotowanym na wiele. Psychologowie radzą: im więcej wiesz o tym, co siedzi w głowie narcyza, jaki jest mechanizm jego działania, tym mniejsza szansa, że dasz mu się sobie podporządkować, zmanipulować. I odejść będzie łatwiej. * Czytaj także: Miłość bez granic – jak ułożyć sobie życie z kimś cierpiącym na borderline Narcyz autorytarny jest jak najbardziej wrażliwy tyle, że wyłącznie na swoim punkcie. Jak nie może otoczenia zdominować, to się wycofuje i obraża na świat.Ludzie z cechami narcystycznymi wierzą, że są wyjątkowi i już. Z jednej strony bardzo pewni siebie, przekonani o swoich talentach, mocy, nieomylności, a z drugiej chwiejni, wylęknieni, z obniżoną samooceną. Czy narcyz może być wrażliwy, delikatny i czuły? Czy narcyzm zawsze oznacza to samo? Osoba mająca skłonności narcystyczne potrafi być arogancka i egocentryczna, ale też wrażliwa na krytykę, nawet konstruktywna opinia, skutkuje wycofaniem. Występują dwa oblicza narcyzmu: narcyz wielkościowy i narcyz wrażliwy. Wrażliwy narcyz często czuje zawstydzenie. Narcyz: jak go rozpoznać?W rozumieniu klinicznym narcyzm jest zaburzeniem osobowości, zgodnie z DSM-5, czyli klasyfikacją zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Jednak, aby osobowość można było uznać za zaburzoną, musi ona „rodzić” wzorzec myślenia i zachowania, który sprawia, że osoba nie jest w stanie funkcjonować w społeczeństwie. Na przykład może nie być w stanie przestrzegać podstawowych zasad społecznych lub utrzymać języku potocznym „narcyzm” nie odnosi się do zaburzenia klinicznego. Raczej przedstawia kłopotliwą osobowość, która powoduje u innych ludzi wielki niepokój i konflikty. Typowy styl funkcjonowania narcyza powoduje duże cierpienie członków rodziny i przyjaciół, a czasem nawet nieznajomych. Niestety, narcyz bardzo często zaprzecza temu, co robi i nie widzi cierpienia, jakie wyrządza zauważyli, że osoby mające skłonności narcystyczne dzielą się na dwa typy: narcyz wielkościowy i narcyz wrażliwy. Pierwsi charakteryzuje się ekstrawersją, niskim neurotyzmem i jawnie wyrażanym poczucia wyższości. Podczas gdy wrażliwy narcyz cechuje się wysokim neurotyzmem oraz występowaniem skrajnych uczuć, np.: nadmiernej dumy i głębokiego wstydu. Wrażliwy narcyz jest o wiele bardziej subtelny i trudniejszy do rozpoznania. Osoby bliskie zazwyczaj opisują taką osobę jako zamartwiającą się, negatywnie nastawioną, krytykującą i przyjmującą postawę obronną. Jako czynniki kształtujące wskazuje się na styl wychowawczy bazujący na „miłości warunkowej”, uzależnionej od osiągnięć lub posiadanych 6 jego najczęstszych cech u osób, które mają w sobie wrażliwego zamknięty w sobie. Jeśli jesteś wrażliwym narcyzem, masz zdecydowanie introwertyczną osobowość. Wydajesz się być nieosiągalny, nieprzyjazny, czasami nawet zimny. Aby zdjąć z siebie pancerz, potrzebujesz naprawdę dużo czasu. Musisz mieć też sporo przestrzeni dla siebie, wszystko dla równowagi psychicznej. Gdy wychodzisz do ludzi, stronisz od tłumów – zdecydowanie wolisz cichy kąt niż gwarne Masz neurotyczną osobowość. Jeśli jesteś wrażliwym narcyzem, najprawdopodobniej masz wysoki poziom neurotyzmu. Neurotyzm charakteryzuje się wysokim lękiem, depresyjnością, wrogością, samoświadomością, wrażliwością. Jeśli masz zarówno wysoki poziom neurotyzmu, jak i egocentryzm, prawdopodobnie zamartwisz się głównie o swój status, wygląd, perspektywy kariery, oszczędności, związek lub cokolwiek innego, co buduje twój obraz w oczach Lubisz uwagę innych. Chcesz przeglądać się w oczach świata, dlatego stale poszukujesz „naturalnych” możliwości autopromocji. Szczególnie chętnie podejmujesz się zadań, które inni zauważą. Niechętnie godzisz się na robienie rzeczy, które zwykle pozostają niezauważone. Jeśli ukończenie godnego uwagi zadania nie przyniesie ci wyróżnienia, którego szukałeś, to dołożysz wszelkich starań, aby pokazać, jak wiele cię to kosztowało. 4. Łatwo się obraz siebie podzielony jest na pozytywny i negatywny. Choć charakteryzuje cię nadmierna duma, łatwo cię zawstydzić, a nawet zranić. Ten podział sprawia, że jesteś nadwrażliwy nawet na delikatne opinie i konstruktywną krytykę. Otrzymując pozytywne informacje zwrotne o sobie, jesteś w stanie ukryć negatywny, pełen wstydu obraz siebie. Tak naprawdę ukrywasz go przed własnym świadomym umysłem. Ale kiedy postrzegasz czyjąś opinię, jako negatywną, bardzo szybko wpadasz w poczucie niechęci i Winisz innych za swoje błędy. Rzadko też przyjmujesz odpowiedzialność za swoje działania. Gdy coś pójdzie nie tak, masz wrażenie, że to nie twoja wina. W twoim mniemaniu to raczej inne osoby lub okoliczności są winne za wszelkie niepowodzenia. Jeśli złamiesz obietnicę złożoną znajomemu, to dlatego, że twój szef jest zbyt wymagający i musiałeś zostać dłużej w pracy. Jeśli nie przychodzisz na czas do pracy, to dlatego, że twój współlokator zajmuje łazienkę każdego ranka. Jeśli nawet przyznasz się do jakiś błędów, jest to pozbawiona poczucia winy, żalu lub wyrzutów Bierzesz, ale rzadko chcesz otrzymać więcej niż dajesz. Niechętnie pierwszy płacisz za kawę, dokładasz się do wspólnego prezentu dla przyjaciół, rzadko też robisz komuś bliskiemu miłą niespodzianki. Jeśli mimo wszystko zdecydujesz się coś podarować, to prawdopodobnie dlatego, że może to przynieść jakąś
Zaabsorbowanie bogactwem, statusem, władzą i sukcesem. Egoizm i lekceważenie innych. Aroganckie, wyniosłe zachowanie. Silne poczucie uprawnień. Wyraźny brak odpowiedzialności za siebie lub swoje działania. Konsekwentne obwinianie i zawstydzanie innych. Brak wyrzutów sumienia lub winy.
Relacja z narcyzem Mężczyźni – narcyzy przyciągają do siebie kobiety jak magnes; bez większego wysiłku okręcają je sobie wokół palca. Zakochana ofiara nawet nie spostrzeże, kiedy wpadnie w jego sidła. Siła narcyza leży w jego wystudiowanej pewności siebie, imponuje on szarmanckim zachowaniem oraz przekonaniem o własnej wartości. Żaden facet o osobowości narcystycznej nie powie ci nigdy, że coś zepsuł; nie usłyszysz od niego także, że zawdzięcza on swoją posadę komuś innemu. Narcyz osiąga wszystko sam – a przynajmniej święcie w to wierzy i pragnie byś i ty w to uwierzyła. Początek relacji z mężczyzną-narcyzem wygląda zawsze tak samo. Facet, którego poznajesz jest z początku czarujący, imponuje ci swoją pewnością siebie i tym, że jest taki… seksowny. Uwielbiasz spędzać z nim czas, wsłuchujesz się w każde jego słowo, jakby było objawieniem. Nie jesteś w stanie oderwać wzroku od jego uśmiechu albo oczu. Jeżeli poczujesz, że nie jesteś już w stanie nie myśleć o nim – to znaczy, że wpadłaś. A on właśnie na to czeka… Od tej chwili wasza relacja zaczyna się zmieniać. Zacznie tobą manipulować, tak, że wkrótce nie będzie już wiedziała, co jest prawdą, a co fałszem. Przygotuj się na warunki, które on będzie stawiał przed każdym waszym spotkaniem. Na początku mogą być niewinne, ale nie daj się temu zwieść. Jeżeli je zaczniesz spełniać, a nie będziesz miała świadomości, że to jest pewien rodzaj gry, to będziesz na przegranej pozycji. Cała gra toczyć się będzie o twoją rolę w tym związku. Najczęściej jednak kobieta-ofiara początkowo nie dostrzega intencji narcyza, poddaje mu się całkowicie. Wierzy w jego każde słowo, spełnia jego zachcianki, oddaje mu się w pełni. Po pewnym czasie coś zaczyna się psuć, ona nie wie co. Przecież było tak nam tak dobrze… to, co się nagle zmieniło? A zasada jest prosta: Im bardziej Tobie będzie zależało na nim, tym mniej jemu będzie zależało na waszym związku. Oczywiście on nie da tobie tak szybko poznać, jaki jest tak naprawdę. Gra będzie się toczyła. On cię będzie oszukiwał, ty będziesz się z nim kłóciła, a potem godziła. Ta huśtawka jednak w końcu skończy się, ale nie będzie to twoją zasługą. Narcyz jest w związku z kobietą dopóki tego sam chce. On z pewnością nie będzie zmuszał siebie to spotkań z Tobą, jeżeli uzna, że wasza relacja nie jest mu w stanie przynieść już żadnych korzyści. Po prostu ją zerwie. Wtedy przekonasz się dopiero, jakim on był draniem. No cóż…będzie niestety już za późno na naprawienie szkód, których dokonał w twoim sercu. On będzie żył nadal, szczęśliwy i pewny siebie i swojej wyjątkowości, podczas gdy ty będziesz się zastanawiała: co takiego zrobiłaś, że wasz cudowny związek rozpadł się; dlaczego on okazał się daleki od ideału itp. Wizja ta raczej nie nastraja zbyt optymistycznie, dlatego już teraz dowiedz się, jak unikać mężczyzn-narcyzów. Najważniejsze to, by wiedzieć: po czym można ich rozpoznać? Kim jesteś, narcyzie? Termin „narcyzm” bierze swój początek z greckiego mitu, opowiadającego historię niezwykle pięknego młodzieńca, który zakochał się we własnym odbiciu. Jedni podczas interpretacji tego mitu skupiają się przede wszystkim na egocentryzmie postaci Narcyza, który zgodnie z opowieścią został ukarany przez bogów za to, że wykorzystał, oszukał a następnie porzucił nimfę Echo. Kara nałożona na niego była okrutna – zakochał się on we własnym odbiciu, które ujrzał w rzece; ponieważ nie był w stanie oderwać od niego oczu, umarł z pragnienia i głodu. W tym miejscu wyrósł później kwiat, który do dziś zwiemy narcyzem. Mężczyzna-narcyz nie liczy się z uczuciami drugiego człowieka, dla niego każda relacja jest formą dowartościowania własnej osoby. Zadaje się tylko z takimi osobami, które w danym momencie są mu potrzebne. Związek z narcyzem jest jednostronny: to Ty dajesz, On tylko bierze, choć początkowo może ci się wydawać, że jest inaczej. Z czasem jednak przekonasz się, że relacja ta jest dla ciebie wyniszczająca, że wymaga od ciebie zbyt dużo energii. To trzeba zapamiętać – Narcyz kocha tylko i wyłącznie siebie, nie uda ci się tego zmienić! Inni badacze dostrzegają w postaci młodzieńca jeszcze inne ważne cechy, które bardzo wiele mówią o osobowości narcystycznej. Zwracają oni mianowicie uwagę na nieumiejętność budowania relacji przez te osoby z innymi ludźmi. W dużej mierze wynika to oczywiści z ich postawy egocentrycznej, ale także i rzeczywistego poczucia niższości. Narcyz jest wiecznym aktorem, on żywi się emocjami i reakcjami publiczności, czyli każdej osoby, którą napotyka na swojej drodze. Osoba ta przez cały czas poszukuje potwierdzenia swojej wielkości i wyjątkowości, a tylko drugi człowiek może mu ją dać. Nie jest więc tak, że narcyz sam z siebie czuje się niesamowity i cudowny, on ciągle szuka potwierdzenia tego w oczach Innego. To musisz zapamiętać! A teraz przeczytaj poniższą listę cech, która odnosi się do mężczyzny-narcyza. Jeżeli dostrzegasz na niej cechy, które ma twój obecny partner, to uciekaj od niego jak najprędzej, zanim on ciebie porzuci i pozostawi ze smutnym pytanie: „a co ja takiego zrobiłam?”. Przeczytaj też: Kryzys - przegadać czy przemilczeć Oto cechy człowieka, który ma osobowość narcystyczną: Niesamowicie pewny siebie (uważa, że wszystko zawdzięcza wyłącznie sobie). Szarmancki, nastawiony na flirt (z pewnością na pierwszych spotkaniach z tobą będzie zachowywał się jak dżentelmen, będzie czarujący i ujmujący). Lubi mówić o sobie (a w sumie to każda wasza rozmowa dotyczy jego osoby). Ma bardzo dobrą opinię na własny temat (z pewnością zasypie cię opowieściami na temat swoich sukcesów zawodowych). Jest niesamowicie ambitny (tak, że aż zechcesz spytać: a jest coś, czego byś nie chciał zrobić?). Jego relacje z byłymi partnerkami są mocno napięte albo w ogóle ich nie ma (Narcyz raczej nie utrzymuje kontaktu z partnerką, którą porzucił. Bo i po co? Przecież nie jest mu już ona do niczego potrzebna. A po drugie – mało która jego eks chciałaby go spotkać ponownie, po tym, co jej zafundował). Ekstrawagancki (lubi się popisywać, czy to super ubraniami, czy też wypasiona bryką; uważajcie także na motocyklistów). Towarzyski (cieszy się zwykle dużą popularnością, gdyż umie sobie zjednywać ludzi; krótko mówiąc – dobrze jest go znać, szczególnie w niektórych kręgach; nie znaczy to jednak, że jest lubiany). Przedmiotowo traktuje innych ludzi (przysłuchaj się, jak mówi o innych – o swoich przyjaciołach czy rodzinie; jeżeli patrzy na nich z góry, często ich krytykuje, to zły znak) Zobacz też: Zdradził - i co teraz A teraz weź głęboki oddech i podejmij właściwą decyzję. Jeżeli jesteś w związku z narcyzem, lepiej go zakończyć niż próbować zmienić to, czego zmienić się nie da. Jeżeli do tej pory nie spotkałaś jeszcze na swojej drodze narcyza, to spróbuj zapamiętać tę krótką listę, by uniknąć w przyszłości bólu związanego ze związkiem z tego typu mężczyzną.
czy narcyz wie że jest narcyzem
